อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12/3 วันที่ 3 ก.ค. 57
ตกกลางคืน พอลนอนหลับตาแต่พลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่ายเพราะความแข็งของพื้นกระดาน พอลทนปวดหลังไม่ไหวจึงตัดสินใจลืมตาตื่น พอลเห็นหน้าขาววอกพร้อมผมยาวสยายน่าสยองลอยอยู่ชิดกับหน้าพอลพอลแทบกรี๊ด “เฮ้ยย”
พอลผลักลูกจันหน้าหงาย
ลูกจันร้อง “กรี๊ดดด”
พอลชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้อง “ลูกจัน?”
“ก็ฉันน่ะสิ..คิดว่าผีรึไงล่ะ”
พอลหน้าแหยเพราะคิดว่าเป็นผีจริงๆ
“ทำไมไม่นอน..ลุกมานั่งจ้องฉันทำไม” พอลถาม
ลูกจันพูดเสียงอ่อย “ฉันนอนไม่หลับอ่ะ...ตุ๊กแกมันร้องทั้งคืนเลย..ฉันกลัวนี่”
พอลทำท่าเงี่ยหูฟังตุ๊กแกร้อง “ตั๊บแก...ตั๊บแก..ตั๊บบแก”
พอลมองหน้าลูกจัน ลูกจันมองมาที่พอลด้วยสายตาวิงวอน
ตุ๊กแกยังโก่งคอร้องไม่หยุด
“ตั๊บแก...ตั๊บแก..ตั๊บแกๆๆ”
พอลกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ลูกจันนอนซุกหน้าอยู่กับอกของเขา ลูกจันกลัวตุ๊กแกจนหลับไป พอลแอบมองหน้าลูกจันตอนหลับด้วยสายตาที่ปิดไม่มิดว่ารักเธอเข้าซะแล้ว
เสียงตุ๊กแกหยุดชะงักลง พอลขมวดคิ้วเคืองตุ๊กแก พอลมองซ้ายมองขวาก็เห็นหินเล็กๆอยู่ก้อนหนึ่ง พอลเอื้อมมือข้างหนึ่งไปหยิบหินแล้วปาไปทางตุ๊กแก ตุ๊กแกสะดุ้งที่โดนหินปาจึงรีบโก่งคอร้องต่อทันที
“ตั๊บบแก....ตั๊บบแก”
พอลยิ้มกริ่มเพราะแฮปปี้กับเสียงตุ๊กแกร้องที่แลกกับการได้ตระกองกอดลูกจันทั้งคืน พอลก้มมองลูกจันด้วยสายตารักมาก
เช้าตรู่วันใหม่ ลูกจันเห็นพอลกำลังหลับสนิท เธอนอนมองพอลในลุคหนวดเฟิ้มผมยาวอย่างเคลิ้มๆ
ลูกจันรำพึง “เท่อ่ะ”
เสียงตุ๊กแกร้องแซว “ตั๊บบแก”
ลูกจันสะดุ้งเพราะรู้สึกตัวว่าเคลิ้มไปจึงสะบัดหน้าไล่อารมณ์เคลิ้มด้วยสีหน้าเอียงอาย ลูกจันลุกเดินออกไปจากกระท่อม พอลยังคงหลับสบายไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลย
ลูกจันเดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์นอกกระท่อม เธอหันไปเห็นตุ่มน้ำ ลูกจันเดินไปที่ตุ่มเตรียมจะล้างหน้า
เสียงอ้อยตะโกนเรียกในระยะไม่ห่างมาก “จัน!!”
ลูกจันสะดุ้งเพราะนึกได้ว่ายังไม่ได้ทาหน้าดำ สมองลูกจันหมุนติ้วเพื่อคิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
อ้อยเดินมาถึงหน้ากระท่อม “จัน”
ลูกจันหันกลับมาในสภาพพันหน้าเป็นนินจา อ้อยมองลูกจันงงๆ ว่าจะพันหน้าอะไรขนาดนี้
ลูกจันพูด “คือ..จะออกไปข้างนอกอ่ะ...กลัวดำ”
อ้อยยิ้มแหยๆ
“ไม่น่าจะต้องกลัวแล้วนะ”
อ้อยวางชามในมือไว้บนแคร่
“วันนี้ที่บ้านทำน้ำชุบ เลยแบ่งมาให้...เดี๋ยวก็เก็บผักเหนาะ(ผักจิ้ม)เอาแถวนี้นะ”
ลูกจันพยักหน้ายิ้มๆ “ขอบใจจ้ะ”
อ้อยชะเง้อมองไปในบ้าน
“แล้วพี่พรล่ะ” อ้อยถาม
ลูกจันหุบยิ้มทันทีเพราะหึงขึ้นมาอีก
ลูกจันตอบห้วนๆ “ยังไม่ตื่น”
อ้อยสัมผัสได้ถึงความหึงของลูกจัน
อ้อยยิ้มแหยๆ “เออๆ...งั้นฉันไปก่อนนะ”
อ้อยจะหันหลังกลับแต่สายตาไปสะดุดที่ท้องลูกจันซะก่อน
“เอ๊ะ...ทำไมวันนี้ท้องจันเล็กกว่าเมื่อวานอ่ะ”
ท้องลูกจันดูเล็กลงกว่าเมื่อวานมาก ลูกจันอึกอักจึงแถไป
“เอ่อ...คือ...เอ่อ..มะเมื่อเช้าท้องเสียน่ะ”
อ้อยทำหน้างง “ห๊า...เกี่ยวเหรอ?”
ลูกจันพยักหน้ายืนยันว่าเกี่ยวจริงจริ๊งง อ้อยพยักหน้ารับว่าเกี่ยวก็เกี่ยววะ อ้อยเดินจากไป ลูกจันถอนหายใจโล่งอก ลูกจันขยับเดิน ขันน้ำที่ลูกจันยัดไว้เป็นท้องชั่วคราวหล่นลงพื้น
“แกร๊ง”
ลูกจันทำหน้าแหย “อุ่ย!”
พอลกำลังเดินเลือกเก็บผักผลไม้ไปกินกับน้ำพริกอยู่ในป่า ลูกจันเดินหักกิ่งนั้นดมใบนี้อย่างซุกซน พอลเหลือบมองลูกจันอย่างเป็นห่วง
“อย่าเที่ยวกินอะไรมั่วๆนะจัน...ในป่ามีผักผลไม้พิษอยู่หลายชนิด..มันอันตราย”
ลูกจันค้อนพอลด้วยความหมั่นไส้
“ฉันรู้น่าพร..พูดมากจริง..ชิส์”
ลูกจันหันไปเห็นลิงตัวหนึ่งซึ่งถือผลไม้ชนิดหนึ่งอยู่ในมือ ลูกจันยิ้มมุมปากอย่างคนฉลาด เธอเดินไปเด็ดผลไม้ตามลิง
“ฉันเคยดูสารคดี..เค้าบอกว่าถ้าสัตว์กินอะไรแสดงว่าอันนั้นไม่มีพิษ..ให้กินตามได้เลย”
พอลหันมามองลูกจัน เขาเห็นลูกจันกำลังจะเอาผลไม้เข้าปาก พอลอ้าปากจะห้ามลูกจัน
“อย่........”
ไม่ทันแล้วเพราะลูกจันเคี้ยวผลไม้อย่างเอร็ดอร่อยไปแล้ว ลูกจันเคี้ยวไปยักคิ้วให้พอลไปอย่างมั่นใจ พอลช็อคจนพูดไม่ออก
“อึ้งดิ...ฉันฉลาดป่ะล่ะ???...นี่..ฉันกินตามลิงจ้า”
ลูกจันหันไปมองลิงก็เห็นลิงดมๆผลไม้ในมือแล้วขว้างทิ้ง ลูกจันเคี้ยวผลไม้ค้างเพราะลิงไม่กินหมายความว่ายังไง!!
ลูกจันและพอลยืนอยู่คู่กันในระยะแค่คืบเท่านั้น ลูกจันมองไปที่ใบหน้าพอล เธอเห็นพอลมองตอบมาด้วยแววตาแห่งความรัก ลูกจันยิ้มหวานใส่พอล พอลค่อยๆเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าของลูกจันอย่างอ่อนโยน ลูกจันเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสแห่งรัก
ลูกจันพูดเบาๆ “พีท”
พอลส่ายหัวให้ลูกจันพร้อมยิ้มน้อยๆ
“ผมไม่ใช่พีท”
ลูกจันมองพอลด้วยสายตาไม่เข้าใจ
พอลพูดต่อ “ผมชื่อพร...ผมรักคุณ”
พอลค่อยๆก้มหน้าลงมาหาลูกจัน ลูกจันค่อยๆเงยหน้าขึ้น ลูกจันทำหน้าผะอืดผะอม พอลชะงักมองลูกจันด้วยความตกใจ พอลเห็นลูกจันกำลังจะอ้วก
“อ้วก!!!”
ลูกจันสะดุ้งพรวดขึ้นมาอ้วก เธออ้วกอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ข้างต้นไม้โดยมีพอลคอยลูบหลังให้ พอลยื่นกระติกน้ำมาให้ ลูกจันหันไปรับกระติกน้ำ หน้าพอลกับลูกจันใกล้ชิดกันในระยะเหมือนความฝันเป๊ะ ลูกจันคิดถึงความฝันแล้วก็เริ่มอาย เธอรีบรับน้ำมาดื่มพร้อมหลบตาพอล
“ฉันเป็นอะไรไปน่ะ”
พอลทำหน้าระอาใจ
“ก็กินผลไม้มีพิษจนสลบไปน่ะสิ”
ลูกจันจ๋อย
“ดีนะที่ฉันหาหญ้าทะเลมากรอกปากแกทัน..ไม่งั้นแย่แน่”
ลูกจันหันไปมองข้างๆ ตัวพอลก็เห็นภาชนะที่บดหญ้าทะเลวางอยู่
ลูกจันสงสัย “หญ้าทะเล?”
พอลหันไปหยิบหญ้าทะเลมาส่งให้ลูกจันดู
“อือ..อันนี้เค้าเรียกหญ้าทะเล...ช่วยแก้พิษได้” พอลประชด “ซนๆแบบแกควรพกติดตัวไว้นะ..เผื่อพลาดไปกินอะไรเข้าอีก..จะได้เคี้ยวแก้พิษทัน”
ลูกจันงอน เธอค้อนพอลอย่างไม่พอใจ
“แล้วทำไมแกไม่เตือนฉันล่ะว่ามันกินไม่ได้”
พอลอึ้งกับความผิดที่ไม่ได้ก่อ “อ้าว..”
ลูกจันหันไปเจอลิงตัวเดิม ลิงแยกเขี้ยวยิ้มให้ลูกจันเหมือนเย้ย ลูกจันพลอยค้อนลิงไปอีกตัว
“แกอีกตัว..ถ้าไม่กินแล้วจะเด็ดมาให้ฉันเข้าใจผิดทำไม..บ้าจริง!”
ลูกจันเดินสะบัดบ๊อบงอนตุ๊บป่องออกไปอย่างตั้งใจใช้ความอารมณ์เสียกลบความเสียหน้า พอลกับลิงยืนมองลูกจันอย่างงงๆ
พอลรำพึง “อะไรวะ”
ลิงร้อง “เจี๊ยกก!!”
หวินกำลังนั่งคุยกับพอลและลูกจันที่กระท่อม
“ที่จริงพวกคุณไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ครับ..เพราะนายน้อยสั่งมาแล้วว่าให้ผมดูแลพวกคุณให้ดีที่สุด...แต่ไอ้เกาะเนี่ยมันก็เล็กๆครับ..มีอะไร ชาวบ้านก็รู้เรื่องกันทั้งเกาะ..ผมไม่อยากให้ชาวบ้านผิดสังเกตว่าทำไมพวกคุณมาอยู่แล้วไม่ทำงาน”
ลูกจันทำหน้ายิ้มอย่างมั่นใจและฉลาดมาก
“ไม่เป็นไรจ้ะจันเข้าใจ..ก็คือพี่จะให้พวกเราแกล้งแอ็คติ้ง”
หวินทำหน้างง
“เอ่อ..หมายถึงแกล้งทำน่ะ..แบบว่าจะให้พวกเราแกล้งทำงานเหมือนชาวบ้านคนอื่นๆใช่มั้ยคะ”
หวินพยักหน้ายิ้มที่ลูกจันเข้าใจง่าย
“ครับๆ..แอ็คติ้งแบบนั้นแหละครับ” หวินว่า
ลูกจันยิ้มกว้าง
“โอ๊ย..สบ๊ายยย..เรื่องแอ็คติ้ง..ขอให้บอก!”
พอลเหล่มองลูกจันที่มั่นเกิน
ลูกจันกำลังฉีกยิ้มหวานให้อ้อยและชาวบ้านหญิงที่นั่งอยู่รอบๆ พร้อมมือที่กำลังขยับทำงานอย่างคล่องแคล่ว อ้อยและชาวบ้านทีละคนมองลูกจันแบบงงๆ ลูกจันมองสายตางงๆของชาวบ้านแล้วค่อยๆยิ้มแหยลงเรื่อยๆ
ชาวบ้านทุกคนมองตรงมาที่มือของลูกจัน ลูกจันมองตามสายตาทุกคนก็เห็นอวนที่กำลังถักในมือพันกันอีนุงตุงนังเละเทะไปหมด ลูกจันสะดุ้งแล้วหยุดถักทันที
“อุ่ย!”
พอลขยับเข้าไปกระซิบข้างหูลูกจัน
“เอ่อ..ไม่ใช่แอ็คติ้งแต่ท่านะ...ผลงานมันต้องได้ด้วยป่ะ?” พอลว่า
ลูกจันจ๋อย หวินมองลูกจันอย่างขำๆ แล้วช่วยแก้ตัวให้
“คือ..แม่จันเนี่ยเค้ามาจากบ้านอื่น..ไม่ได้ทำประมงเหมือนบ้านเรา..ก็เลยถักอวนไม่เป็นหรอก...ยังไงฝากอ้อยกับพวกเราช่วยๆกันสอนให้หน่อยแล้วกันนะ”
“ได้เลยจ้ะ...เอ้า..ขยับที่ให้จันหน่อยสิพวกเรา..เค้าจะได้ดูพวกเราเป็นตัวอย่างก่อน”
ลูกจันหันไปมองหน้าพอลอย่างต้องการกำลังใจในการเรียนรู้สิ่งใหม่ พอลส่งยิ้มให้พร้อมแววตาให้กำลังใจสุดๆ ลูกจันรับกำลังใจจากรอยยิ้มพอลแล้วหันกลับไปเรียนถักอวนอย่างตั้งใจ พอลมองลูกจันที่กำลังตั้งใจเรียนรู้พร้อมยิ้มเอ็นดู
หวินกำลังอธิบายวิธีการทอดแหอยู่ที่ริมทะเล
“จับปลายหางไว้ข้างหนึ่งนะครับ...แล้วเหวี่ยงออกไป..เวลาเหวี่ยงให้ทำลักษณะแขนให้เหมือนที่ปัดน้ำฝน..แหมันก็จะบานออกไปเป็นวงกลมเอง”
ลูกจันส่ายหน้าเพลียใจ เธอเอียงหน้าไปกระซิบพอลเบาๆ โดยยังไม่หันไปหาพอล “พูดง่ายทำยากเนอะ...ใครจะทำได้..ว่าป่ะ...?”
จบประโยคลูกจันก็หันไปมองพอล แล้วเธอก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นพอลกำลังทอดแหออกไปอย่างบานสวยราวกับมืออาชีพ ลูกจันอ้าปากค้าง
“ห๊า!!”
พอลยักคิ้วให้ลูกจันอย่างโชว์เหนือ
เอกสารการไล่ออกจากงานที่อยู่ในมือณัฐมีข้อความว่าณัฐสิ้นสุดสภาพการเป็นบก.ของไลม์แล้วตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ณัฐอ่านทวนจดหมายไปมาอย่างงุนงง เขากดโทรศัพท์เรียกเมย์เข้ามาในห้องด้วยเสียงหงุดหงิด เมย์เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้ายิ้มๆ คล้ายสะใจเล็กๆ
“ไอ้เอกสารบ้านี่มันมาจากไหน”
เมย์ตอบกวนๆ “ก็..ตามลายเซ็นข้างล่างจดหมายน่ะค่ะ..จากคุณสาโรจน์”
ณัฐโกรธมากจึงขว้างข้าวของลงบนพื้น
“บ้า..เล่นบ้าๆอะไรกันเนี่ย”
เมย์มองณัฐอย่างเบื่อหน่ายในความเจ้าอารมณ์ของณัฐ
“คิดว่าคงไม่เล่นนะคะ..เพราะตอนนี้คุณสาโรจน์ทำหนังสือเวียนแจ้งไปทุกแผนกแล้วค่ะ เรื่องคุณณัฐสิ้นสุดสภาพการเป็นบก.ของที่นี่”
ณัฐยิ่งเหวี่ยงหนักกว่าเดิม เขาโกยข้าวของเขวี้ยงระเนระนาด
“ไม่จริง...มีสิทธิ์อะไรมาไล่กูออกวะ”
“ก็คงสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของเงินมั้งคะ” เมย์ว่า
เมย์มองณัฐอย่างสมเพชแล้วเดินออกจากห้องไป ณัฐกัดกรามกรอดด้วยสีหน้าแค้นมาก ณัฐเปิดลิ้นชักโต๊ะหยิบปืนออกมา
ณัฐคำราม “คิดเหรอว่ากูจะยอมไปง่ายๆ”
สาโรจน์กำลังนั่งทำงาน เขาเหลือบตามองจดหมายไล่ออกที่ถูกวางลงตรงหน้า สาโรจน์เงยหน้ามองคนที่วางจดหมาย ณัฐกำลังยืนกัดกรามด้วยความเครียดแต่ยังพยายามยิ้ม สาโรจน์ทำหน้าเย็นชาใส่ณัฐก่อนจะก้มลงเซ็นเอกสารต่อ ณัฐทนไม่ไหวจึงกระชากเอกสารออกจากมือสาโรจน์
สาโรจน์โกรธ “เอ๊ะ..มันจะมากไปแล้วนะณัฐ”
“แล้วที่พี่ทำกับผมล่ะครับ...อยู่ๆก็ไล่ผมออกไม่มีเหตุผล..มันไม่มากเหรอครับ”
สาโรจน์ยิ้มเหยียดๆ ใส่ณัฐ
“น้อยไปด้วยซ้ำ..ถ้าเทียบกับที่เธอหักหลังฉัน”
สาโรจน์หยิบเอาแฟ้มเอกสารลับที่ณัฐเคยเอาให้ลูกจันออกมาวางบนโต๊ะ
“แผนลับสำหรับโปรเจ็คหนังสือใหม่...ลูกจันเค้าส่งคืนมา..แล้วก็ฝากบอกว่า..เค้าไม่คิดจะร่วมงานกับคนที่ไม่ซื่อสัตย์แบบเธอ”
ณัฐหน้าเสียที่ความลับแตก
สาโรจน์พูดต่อ “ที่จริงเค้าส่งมาหลายวันแล้วล่ะ..แต่ฉันยังอยากเช็คข้อมูลอะไรเพิ่มบางอย่าง..เลยยังไม่ได้ไล่เธอออก”
ณัฐมีพิรุธ
สาโรจน์พูดต่อ “แล้วฉันก็เช็คได้ว่าเธอยักยอกเงินบริษัทไปอีกเกือบสิบล้าน..เพราะฉะนั้นแค่ที่โดนไล่ออกจากบริษัทนี่ก็ถือว่าเมตตามากแล้วนะ..ถ้าฉันทำหนังสือเวียนไปทุกบริษัท..เธอคงหางานทำไม่ได้อีกเลย”
ณัฐเครียดจนเส้นเลือดปูด
“ไปซะ..แล้วไม่ต้องกลับมาเจอกันอีก..ไอ้ที่เสียไป..ฉันจะคิดว่าเป็น"ค่าแรง"ที่เธอเคยให้ความสุขกับฉันก็แล้วกัน”
สาโรจน์ปิดท้ายด้วยรอยยิ้มเชือดเฉือนก่อนจะก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่สนใจณัฐ ณัฐมองสาโรจน์ด้วยแววตาอาฆาตแค้นก่อนจะค่อยๆหยิบปืนออกมาแล้วจ่อปืนไปที่หัวสาโรจน์
“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกไอ้แก่”
สาโรจน์เงยหน้ามองณัฐด้วยอาการตกใจ
“เศษเงินที่มึงให้..มันไม่พอหรอกกับที่กูต้องทนอยู่กับคนอย่างมึงตั้งหลายปี” ณัฐว่า
ณัฐกระชากลิ้นชักโต๊ะทำงานของสาโรจน์แล้วหยิบสมุดเช็คออกมา
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12/3 วันที่ 3 ก.ค. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ